മഴ

ഇന്നലെ,
മഴ പെയ്തിരുന്നു. വരണ്ട-
യെന്‍ മാനസ ചത്വരത്തില്‍ ‍പ്രണയ ശീകരങ്ങളുതിര്‍ത്ത്
അവള്‍ തിരിച്ച് പോയി.
അവളുടെ സ്നേഹാര്‍ദ്ര തഴുകലില്‍
കൊഴിഞ്ഞു വീണ സൂനത്തെ നോക്കി
ഞാന്‍ വിലപിക്കവേ, ദൂരെ-
നിന്ന് അവളെന്നോട് മന്ത്രിച്ചു.
മാപ്പ്..


ഇന്ന്,
മഴ പെയ്തതേയില്ല.
കുതിര്‍ന്നയെന്‍ സ്മൃതിവയലുകളില്‍
കറുത്ത സൂര്യനുദിച്ചിട്ടുണ്ട്.
മാനത്തെ ചെരിവില്‍ നിന്ന്
അവളുടെ വെള്ളി മുകിലുകള്‍
എന്നെ നോക്കികണ്ണിറുക്കി.
ഇന്നലെയവളറുത്തിട്ട പുഷ്പം
കുതിര്‍ന്ന മണ്ണില്‍ കിടന്ന്
എന്നോട് തേങ്ങി.
ഞാനെന്തു തെറ്റ് ചെയ്തു..?


നാളെ,
 മഴ പെയ്യാതിരിക്കില്ല.
എന്‍ പുലര്‍ക്കിനാക്കളില്‍
പ്രണയ പീലികള്‍ വിടര്‍ത്തി
അവള്‍ വന്നിരുന്നു.
ഇന്നലെത്തെ മണ്ണ് പുരണ്ട പ്രസൂനം കൊണ്ട്
അവളെന്‍റെ കുഴിമാടത്തിനു
പുഷ്പാര്‍ച്ചന നടത്തിയിരുന്നു..
എങ്കിലും,
ഇനി ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നില്ല,
അവളുടെ
പ്രണയ നീര്‍തുള്ളികള്‍ക്കായി..