സീന് - ഒന്ന്
അങ്ങനെ
കലിമൂത്ത ഖബീല് തന്-
സഹജനാം ഹാബീലിന്റെ കാലനായി..
ഒരു പഴയ കുടുംബ പുരാണത്തിലെ
അവസാന വരി.
ഒപ്പം ഒരു പുതിയ തലമുറയുടെ
ആദ്യത്തേതും.
സീന് - രണ്ട്
" നോഹെ, നിനക്കെന്താ
ഭ്രാന്തോ..?"- ജൂതീ ശിഖിരത്തിലൊരു
പാല് പുഞ്ചിരി..
അവിടെ തണല് മേഘങ്ങള്ക്ക് താഴെ
ശാന്തനായി ഒരാശാരി..
ചുറ്റും കൂര്ത്ത കല്ചീളുകളുമായി
കുറെ തെരുവ് പിള്ളേരും..
സീന് - മൂന്ന്
കുമിഞ്ഞ് കത്തുന്ന
തീ കുണ്ടാരം. അകലെ,
തെറ്റുവില്ലില് കുരുക്കപ്പെട്ട
വരേണ്യ ദേഹം. അരികെ-
സാത്താന്റെ സാരോപദേശങ്ങള്ക്ക്
കാത്തു കൂര്പ്പിച്ച്
ഒരു പാട് കിരാതരും..
സീന് - നാല്
പാറ പ്രസവിച്ച കരഭക്കുരുന്ന്
പ്രാണനും കൊണ്ടോടി.
പിറകെ, വടിവാളമേന്തി
ഒരുപറ്റം കഷ്മലര്..
നിണം ചുരത്തി ചിന്നംവിളിക്കുന്ന
മഹാധ്വഗം. ദൂരെ-
തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്ന കിരാതരും..
സീന് - അഞ്ച്
അംബര ഹൃദയത്തില്
അഗ്നി വിതറുന്ന ചാണ്ടബാനു.
താഴെ, ദൈവ സവിതത്തില്
നമ്ര ശിരസ്കനായി ദേവദൂതന്.
അരികെ,
നാറുന്ന കുടല്മാല താങ്ങി
മിഴിനീര് തുടയ്ക്കുന്ന പുത്രി.
പിന്നെ, എല്ലാം കണ്ടു വിതുമ്പുന്ന
സര്വം സഹയായ ഭൂമിമാതാവും.
great...
ReplyDeletemusafir..
peru pole ninte jeevidavum unnathangilekkavatte..
heart toching, and meaningull..
and all over fantastic.....
സത്യം പറയാലോ , ശരിക്ക് മനസിലായില്ല ..
ReplyDelete