മജ്നൂന്‍

എനിക്കിനി

ഒരു മജീദാവാന്‍ കഴിയില്ല,

ഈ ഇടമഴക്കാലത്ത്.

കാറ്റ് തല്ലിക്കൊഴിക്കുന്ന

കണ്ണിമാങ്ങകള്‍ പെറുക്കിത്തന്ന്

നിന്നോടൊപ്പം

ഒളിച്ചുകളിക്കാന്‍..

ഒരു പക്ഷേ,

ഒരു പരീകുട്ടിയാവാനും

കഴിഞ്ഞെന്നു വരില്ലെനിക്ക്,

ഈ സന്ധ്യാനേരത്ത്.

തിരമാല താരാട്ട് പാടിത്തരുന്ന

കടപ്പുറത്തെ നനവില്‍ കിടന്ന്

നിന്നോടൊപ്പം

നക്ഷത്രങ്ങളെണ്ണിക്കളിക്കാന്‍..

എന്നാലും

ഒരു മജ്നൂനാവാം ഞാന്‍.

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കരിഞ്ഞുണങ്ങിയ

ഈ മരുപ്പറമ്പില്‍

വെയില്‍ കേറിപ്പിടിച്ച

നിന്‍റെ നിഴലുകള്‍ക്ക് പിന്നാലെ

ഓടിനടന്ന്..

മണ്ണിന്‍റെ മാറില്‍

നിന്‍റെ കാല്‍പാദങ്ങള്‍ വരച്ചിട്ടുപോയ

സ്നേഹപ്പാടുകളെ ഇമവെട്ടാതെ

നോക്കിനിന്ന്..

പിന്നെ എത്ര ഒടിച്ചിട്ടാലും

പിന്നെയും തഴച്ച് വളരുന്ന

നിന്‍റെ ഉണങ്ങാത്ത ഓര്‍മകളില്‍

കവിത കുറിച്ച്..